در سال 1372 بود که برای اولین بار اینترنت عمومی به ایران راه یافت اما شرایط بگونه ای بود که تنها افراد دانشگاهی امکان استفاده از آن را داشتند و مانند امروز استفاده برای همه اقشار جامعه وجود نداشت. سال ها زمان برد تا در ایران پدیده ای تحت عنوان اینترنت برای مردم جا بیافتد که بلافاصله در سال 1381 مفهوم جدیدی به نام فیلترینگ به این پدیده اضافه شد.
فیلتر اینترنت در ایران
و اما فیلترینگ اینترنتی چیست؟
فیلترینگ اینترنت یا فیلتر اینترنتی به معنای محدود کردن دسترسی کاربران به وب سایت ها و خدمات اینترنتی است که از دیدگاه فرهنگی و سیاسی برای استفاده عموم مناسب نیست. عمل فیلترینگ توسط ارائه دهنگان اینترنت و خدمات آن صورت میگیرد اما خط مشی و سیاست های آن به عهده حکومت هر کشور می باشد.
فیلتر اینترنت در ایران تقریبا نزدیک به 16 سال است که مردم را با محدودیت مواجه کرده است و علاوه بر ایران هستند کشورهایی که در این زمینه از بزرگترین فیلترکنندگان به شمار می آیند مانند چین، سوریه، ترکمنستان، ازبکستان، مصر، ویتنام، میانمار، بلاروس، کوبا، تونس و کره شمالی. فیلترینگ اینترنت به دو دسته تقسیم می شود، دسته ی اول اعتراض به برخی محتواهای غیراخلاقی و دسته ی دوم حکومت هایی که با انتشار نظر مخالفان، مخالف هستند.
فیلتر اینترنتی و شبکه های اجتماعی در دنیا
در سال های اخیر رواج شبکه های اجتماعی و انگیزه مردم در سراسر دنیا برای عضویت و کار با آنها چالش جدیدی را برای دولت ها و ارائه دهندگان اینترنت ایجاد کرد که از جمله آنها فیسبوک، توییتر، یوتیوب و پیام رسان های خارجی هستند که تمامی کشورهای ذکر شده در بالا و همچنین ایران تصمیم به قطع ارتباط طولانی مدت با این شبکه ها را گرفتند و برخی کشورها هم مانند ترکیه، افغانستان به صورت موقتی محدودیت داشتنند.
اما فیلتر اینترنتی و شبکه های اجتماعی در دنیا، بخصوص کره شمالی شرایط به مراتب پیچیده تری دارد به طوری که اینترنت کالایی لوکس در این کشور به شمار می رود و عموم مردم امکان دسترسی به آن را ندارند. شاید بتوان عنوان فیلتر شده ترین کشور جهان را به کره شمالی نسبت داد.
